Z ARCHIWUM

Zaraz po Bożym Narodzeniu ub.r. minęła 60.rocznica śmierci pod lawiną w Czarnohorze dwóch młodych lwowskich narciarzy: Lesława Chlipalskiego (lat 25, lekarz świeżo po dyplomie) i Andrzeja Steusinga (lat 19, student). Wypadek zdarzył się 29 grudnia 1936 o godz.15, gdy wskutek nagłego ocieplenia zeszły w kotle pod Howerlą dwie lawiny ośmiometrowej grubości i porwały zjeżdżających narciarzy. Dwaj inni (w tym młodszy brat Steusinga, Jan) zatrzymali się i ocaleli.
Poszukiwania zaginionych trwały 9 dni, a brało w nich udział wojsko (oddział pionierów z pułku Strzelców Kresowych ze Stanisławowa), robotnicy z tartaku w Worochcie oraz harcerze z obozu narciarskiego. Ciała odnaleziono dopiero 7 stycznia 1937. Obie ofiary pochowano we wspólnym grobie na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, a na miejscu ich śmierci rodziny wystawiły krzyż.
Opisany wypadek zyskał szeroki rozgłos w całej Polsce  –  podobne wydarzenia nie były wtedy częste. W roku 1931 zginął pod lawiną koło Sławska Ludwik Ralski ze Lwowa, a w 1933 w kotle Breskuła w Czarnohorze również lwowianin Henryk Garapich.
O wypadku Chlipalskiego i Steusinga szeroko rozpisywała się prasa  –  powyższe informacje zaczerpnęliśmy głównie z krakowskiego IKC, który zamieszczał codziennie napływające wiadomości. Relację zamieścił również w „Sygnałach z gór” (wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1973) Jerzy Hajdukiewicz – po latach pomylił jednak daty – oraz Stefan Lenkiewicz w „Na nartach w Czarnohorze” (wyd. PTTK „Kraj”, Warszawa-Kraków 1990).