KWARTALNIKI

Dokończenie z nr. 2/10. Po pierwszej części pominięto informację o dokończeniu w tym numerze – za co Autorkę i Czytelników serdecznie przepraszamy.

Robiła też na drutach kraciaste spódnice, wzorzyste szaliki w męskim i damskim wydaniu (w zależności od tego, dla kogo były przeznaczone). Miała też czas na dokarmianie ptaszków, a przede wszystkim na opiekę nad Pusią, zamieszkującą terrarium ulubioną świnką morską, która była równie złożoną indywidualnością jak jej pani.
Pomocy i opieki, jakiej doznała w ostatnich dramatycznych latach życia ze strony brata, nie da się przecenić. Chciałabym i jemu, a także jego działalności parę słów poświęcić.

Pan inż. Zbigniew Cieczkiewicz jest równie głęboko zaangażowany w sprawy lwowskie jak starsza siostra, a nawet w szerszym rozmiarze. Jeszcze przed powstaniem Towarzystwa Miłośników Lwowa i KPW udzielał się przez wiele lat w Sekcji Kresowej warszawskiego oddziału PTTK. W latach 1986–2001 przygotował i wygłosił około 160 pogadanek na tematy kresowe, m.in. o Wesołej Lwowskiej Fali, o historii stosunków polsko‑ruskich, o dziejach polskiej granicy wschodniej, o wojennych losach lwowskich uczelni, o wojennej historii Karoliny Lanckorońskiej. Spisał też w latach 2000–01 przeszło 600 stron liczące wspomnienia – od wczesnej młodości po czasy dzisiejsze. Ja ze szczególnym zainteresowaniem, a nawet zaangażowaniem powracam do zeszytu II wspomnień, który obejmuje okres gimnazjalny. Pan Zbigniew był uczniem VIII Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego i snuje z dużym poczuciem humoru, ale też sentymentem barwne wspomnienia o dyrektorze, profesorach i uczniach, szkolnych wydarzeniach i przygodach. W tym gimnazjum uczył mój ojciec – polonista, tam też uczęszczał mój brat. Profesorowie opisani we wspomnieniach to dobrze mi znani koledzy i przyjaciele ojca, który był również opiekunem tamtejszej I Lwowskiej Drużyny Harcerskiej. W tej drużynie mój brat był zastępowym, a potem przybocznym. Harcerze ci utrzymywali ze sobą kontakt po wojnie, urzą­dzali spotkania w Sobótce koło Wrocławia, byłam przez nich zapraszana. Ostatnie takie spotkanie wciąż malejącej grupy „weteranów” odbyło się w Korzkwi. Od tego czasu wciąż dochodzą smutne wiadomości o kolejnych odejściach. Tak jak wiadomość o odejściu Jadzi.
Na zakończenie wypada dodać, że spuścizna po Jadwidze Cieczkiewicz, liczne książki o tematyce lwowskiej oraz o charakterze patriotycznym, a także wytworzone przez nią zbiorki przysłów, „bałaku” itp. znalazły swe miejsce w Kolekcji „Leopolis” Muzeum Niepodległości w Warszawie.