PUBLIKACJE

Autor wprowadza nas do miasta nie od frontu, nie pokazuje kościołów czy pałaców, nie rozwija przed naszymi oczami starych pergaminów. O tytułach sławy Lwowa mówi dyskretnie, na marginesie, jako rzeczy znanej i samo przez się zrozumiałej. Wszystko co lwowskie jest przedmiotem jego miłości, więc szkoła, teatr, dom, tramwaj, ulica, kawiarnia, język, piosenka, głównie człowiek, i to człowiek zwykły, można rzec, szary.

Gawęda przybliża nam Lwów, sprawia, że widzimy całe miasto jak na dłoni... Słyszymy, że serce Lwowa bije tak jak dawniej, przed laty. Lwów jest ten sam!