PUBLIKACJE

Tę książkę przyjmujemy ze szczególną satysfakcją, ponieważ ucieleśnia ona nasze głębokie i często wyrażane sugestie, by dokumentować wzajemne związki Lwowa z innymi miastami polskimi, szczególnie uniwersyteckimi, ale nie tylko. I nie tylko w naszej powojennej epoce.
W Lublinie, pod redakcją (i zapewne za namową) prof. Władysława Stążki, prezesa tamt. oddziału TMLiKPW, grono osób spisało Lwowsko-Kresowe korzenie wyższych uczelni Lublina (wyd. Tow. Miłośników Lwowa i Kresów Płd.Wsch., Lublin 2000). W mieście tym działają dziś, jak wiemy, dwa uniwersytety – KUL i UMCS, a ponadto Akademia Medyczna, Akademia Rolnicza i Politechnika. W książce redaktorzy zamieścili nie tylko artykuły i notki biograficzne powojennych pracowników naukowych, ale omówiono również szeroko Wkład Uniwersytetu Jana Kazimierza w dzieło tworzenia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w latach międzywojennych. W sumie przedstawiono około 230 postaci (w większości ze zdjęciami) różnych specjalności i z różnych okresów XX wieku. Autorami biogramów są – poza samym prof. Stążką – Grażyna Karolewicz, Adam Chruszczewski, Krystyna Harasimiuk, Andrzej Wróbel, Franciszek Pawłowski i Iwo Pollo.
Wśród uczonych, którzy opuszczając z konieczności Lwów, związali się na stałe z Lublinem, znajdujemy takie znakomite nazwiska jak słynny okulista Tadeusz Krwawicz, geograf i twórca słynnego Chóru Erjana Jan Ernst, chirurg Tadeusz Jacyna-Onyszkiewicz, ftyzjatra Tadeusz Kielanowski, biochemiczka i autorka wspomnień Janina Opieńska-Blauth i wiele innych. Ale nie znaleźliśmy nazwisk o. Alberta Krąpca, profesora i b. rektora KUL-u, ani prof. Andrzeja Nikodemowicza, kompozytora, który przed ponad 20 laty przeniósł się ze Lwowa do Lublina.
Niech lubelska książka będzie wzorem dla podobnych inicjatyw oddziałów TMLiKPW oraz środowisk uczelnianych. Kilka ośrodków ma się już czym pochwalić w tej dziedzinie, podobno coś powstaje w Poznaniu. Czekamy niecierpliwie!
Ale czy tylko chodzi o uczelnie i tylko o epokę powojenną? Ludzie ekspatriowani ze Lwowa i Ziem Południowo-Wschodnich zajęli różne stanowiska w administracji, szkolnictwie, instytucjach, przemyśle, przedsiębiorstwach. Byli artyści, literaci, muzycy i inni, którzy odcisnęli swoje piętno na życiu gospodarczym i duchowym Lublina i Lubelszczyzny (nie zapominajmy, że nie tylko stolica się liczy!). I odwrotnie: Lublin we Lwowie. Nie zapomnijmy postaci wielkiego poety renesansu Sebastiana Klonowica, który swoje życie podzielił między Lwów i Lublin. Tak udane dzieło trzeba więc kontynuować!
Nasza Redakcja musi się wytłumaczyć z wielkiego opóźnienia publikacji powyższego tekstu. Został on napisany zaraz po otrzymaniu książki z Lublina – przed rokiem. I utonął w stosie materiałów, pomimo iż książkę tę powitaliśmy z wielkim aplauzem! Proszę nam wybaczyć – poprawimy się zaraz po otrzymaniu drugiego opracowania, do którego wyżej zachęcamy!
Miło nam, że wykorzystaliście herby z przygotowanej przez nas pocztówki (autorem graficznego opracowania herbów był nieżyjący już art. plastyk Bohdan Prądzyński). Przymierzamy się do wydania drugiej takiej kartki, bo dalsze herby zebraliśmy dzięki naszym Czytelnikom.

Również opóźnione jest (z tych samych co powyżej powodów) omówienie książki s. Marii Eny, Autorkę bardzo przepraszamy! W obu sprawach próbujemy się niniejszym zrehabilitować.