PUBLIKACJE

• S. Maria Ena, niepokalanka z Jazłowca, nadesłała nam opracowaną przez siebie książkę zatytułowaną Gdzie miłość dojrzewała do bohaterstwa, a poświęconą życiu, cnotom i zasługom siostry Wandy Garczyńskiej, niepokalanki, urodzonej w roku 1891 we Lwowie i zmarłej w 1954 r. w Warszawie. Jakkolwiek najbardziej owocny okres życia s. Wandy był związany z Warszawą i Szymanowem (od 1933 aż do śmierci, z roczną przerwą na pracę w Wałbrzychu), to jednak los sprawił, że pierwszą i najdłuższą część tego życia spędziła we Lwowie i Jazłowcu i tam została ukształtowana do przyszłej służby Bogu i ludziom.
Wanda Garczyńska urodziła się w starej i niegdyś zamożnej rodzinie szlacheckiej, jednak wysadzonej z siodła i osiadłej we Lwowie i Brzeżanach. Dziadek Wandy, Leon Syroczyński był rektorem Politechniki Lwowskiej, dwie ciotki niepokalankami w Jazłowcu.
Po latach szkolnych spędzonych u Niepokalanek w Niżniowie i Jazłowcu (matura w 1910 r.) Wanda Garczyńska podjęła pracę nauczycielki we Lwowie. Brała udział w Obronie Lwowa w 1918 r., a w wojnie bolszewickiej była pielęgniarką.

W 1926 r. mając lat 35, zdecydowała się wstąpić do zakonu. Ten dojrzały dla s. Wandy okres życia przebiegał najpierw we Lwowie, potem w Jazłowcu, Jarosławiu i najdłużej w Warszawie, w klasztorze przy ul. Kazimierzowskiej. Przed II wojną, w czasie jej trwania i w latach powojennych była nauczycielką i pełniła różne funkcje klasztorne. Ale głównym akcentem jej życia było dobro potrzebujących, szczególnie ujawniło się to w czasie wojny, kiedy – wykazując wielką odwagę fizyczną i moralną – aktywnie opiekowała się ludźmi w sytuacjach zagrożeń życiowych, wykazując wielką odwagę fizyczną i moralną. Uratowała wiele dzieci żydowskich i za to została odznaczona medalem „Sprawiedliwy wśród narodów świata”.