PUBLIKACJE

Ksiazki i czasopisma omówione w naszych kwartalnikach

Kukiz Tadeusz, Suplement

W CL 1/02 powiadomiliśmy o ukazaniu się szóstej książki Tadeusza Kukiza o Madonnach Kresowych. No i jest s i ó d m a ! Tym razem jest to Suplement do wszystkich wcześniej wydanych, w którym zebrano – jak wyjaśnia autor – fakty nieznane mu w trakcie przygotowywania kolejnych opracowań. Od tamtego czasu – pierwszy tomik wyszedł przed pięciu laty – pojawiły się różne prace (choćby tomy Materiałów do dziejów sztuki sakralnej, wydawane pod kierunkiem prof. J. Ostrowskiego), a także relacje świadków miejsc i wydarzeń, które wzbogaciły wiedzę o przedstawianych przez dra Kukiza obiektów kultu. Te właśnie nowe informacje spowodowały konieczność ich utrwalenia.
Nowa książka składa się z kilku części. Pierwsza to uzupełnienie danych z wcześniejszych tomików. Druga część omawia kilkanaście obiektów dotąd autorowi nieznanych. Obok obrazów i rzeźb są tam także inne: feretrony i sztandary, niektóre całkiem przypadkowo odkryte w trakcie wędrówek niezmordowanego autora.
Część trzecia – rzecz ciekawa – to opisy kilku kopii wschodniomałoposkich obiektów kultu, związanych przeważnie z dramatycznymi wydarzeniami, jak choćby te, dotyczące obrazu Matki Boskiej z Czerwonogrodu. Inny z tej grupy obiektów łączy się z dziejami rodu Herburtów, który w naszych stronach znaczył wiele, a tak niewiele o nim wiemy (matka Mikołaja Reja była z domu Herburtówna). Chcielibyśmy naszym Czytelnikom przybliżyć tę historię, zwracamy się przeto do Pana Doktora o zgodę na przedruk w CL tego rozdziału. Z góry dziękujemy!
Ostatnia część książki podsumowująca poszukiwania to trzy aneksy: tabelaryczne zestawienia obiektów przed i po II wojnie światowej. Również podsumowaniem niezwykłej pracy T. Kukiza jest Wprowadzenie, zamieszczone na początku tomu. Autor opisał tam intencje i koleje swoich wieloletnich starań o zebranie materiałów, wędrówki, kontakty z ludźmi, studia i odkrycia.
Na koniec jedno zastrzeżenie: omawiany Suplement powinien otrzymać numer 1. Nie wątpimy, że z czasem powstanie kolejny. Nawet wiemy, co się w nim powinno jeszcze znaleźć (między innymi), a że jeszcze się nie znalazło – to nasza wina (ściślej: piszącego te słowa).