PUBLIKACJE

Ośrodek „Karta” w Warszawie wydaje od kilku lat kolejne tomy Indeksu Represjonowanych – ukazało się już 12 tomów, dotyczących różnych rejonów, w których byli aresztowani, więzieni, zamordowani, zmarli i zaginieni Polacy w czasie II wojny światowej. Dla nas szczególne znaczenie ma tom VI: Aresztowania w rejonie Lwowa i Drohobycza (1939–1941), który już omawialiśmy, oraz tom XII, o którym poniżej.
Jeńcy obozu lwowskiego. Alfabetyczny wykaz 12002 jeńców wojennych z 1939 roku – Polaków i obywateli polskich – skoncentrowanych latem 1941 w obozie w Starobielsku (Warszawa 2001) został sporządzony przez grono historyków pod opieką Rady Naukowej, której przewodniczy prof. Andrzej Paczkowski. Koordynatorem całości jest Zbigniew Gluza, autorem wprowadzenia historycznego prof. Albin Głowacki.
Wymienieni w wykazie jeńcy byli początkowo przetrzymywani w obozie w Równem, a potem – w związku z przyśpieszoną budową strategicznej szosy z Nowogrodu Wołyńskiego (w XX-leciu już poza granicą RP) do Lwowa, przy której ich zajęto – rozbito na szereg mniejszych punktów obozowych przy tej trasie (ze wspólną nazwą obóz rówieński). Część tych ludzi ulokowano w ograbionych pałacach i dworach, część w barakach z desek i namiotach, resztę w stajniach, oborach i chlewach, ale ogrodzonych drutem kolczastym.
Po zakończeniu wspomnianej drogi, w grudniu ’39 jeńców skierowano do budowy innej: Płoskirów–Tarnopol–Lwów, a obóz przemianowano na lwowski. Budowano też lotnisko na zachód od Lwowa z punktami obozowymi m.in. w Zimnej Wodzie i Czerlanach.
W chwili wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu ’41 jeńców wyewakuowano częściowo koleją, częściowo w morderczych warunkach pędzono piechotą na Wschód. Wielu jeńców zginęło od nalotów niemieckich, a osłabionych dobijały tylne straże kolumny. Po 760 km takiej wędrówki przewieziono ich koleją do Starobielska. Niedobitki w sierpniu 1941 r. zostały przejęte przez gen. Andersa i wcielone do tworzącej się polskiej armii.
Omawiana książka, podobnie jak 11 wcześniejszych, jest cennym dokumentem bolszewickiej kultury politycznej.