PUBLIKACJE

W Bibliotece „Wołanie z Wołynia” (jako pozycja 51) wydany został tomik napisany przez Michała Rudzkiego pt. Notatnik wołyński (cz. I, Schodzenie w dół). Autor na podstawie zachowanych dokumentów jeszcze z XIX wieku, przekazów rodzinnych i własnej pamięci dotyczącej XX w., przedstawił dzieje jednej rodziny polskiej, mieszkającej od pokoleń na Wołyniu. Wszystkie przemiany historyczno-polityczne tego terenu odbijały się na losach kilku pokoleń. Burzliwe lata I wojny i rewolucji udało się przeżyć, ale po ustaleniu granicy państwowej rodzina znalazła się po sowieckiej stronie. Wkrótce stracili dach nad główą i skromny dobytek. W 1937 r. ojciec Hipolit został nagle aresztowany („za polskość”) i słuch o nim zaginął. Matka Antonina z uprawnieniami nauczycielskimi, pracując głównie fizycznie, dzielnie wychowała dwóch synów własnych, a potem także chłopca żydowskiego. Przyszła II wojna światowa, zmiana władzy z sowieckiej na niemiecką, możliwość przeniesienia się na polski Wołyń do Łucka, i znów powrót władzy sowieckiej oraz ekspatriacja do Polski.
Losy rodziny i otoczenia widziane są oczyma kilkunastoletniego chłopca i relacjonowane w bardzo prosty sposób. Przez to oddają bardzo prawdziwie życie codzienne – jakże trudne – zwykłych ludzi.
Książeczka jest cennym przyczynkiem do poznania dziejów ludności polskiej, która po I wojnie została po stronie sowieckiej. W zamyśle autora miała powstać II część pamiętnika, obejmująca życie w powojennej Polsce, na Ziemiach Zachodnich. Niestety autor zmarł.
Poinformował o tym jego starszy brat Stanisław w liście do ks. Kowalowa, redaktora „Wołania z Wołynia”, podając zarazem najważniejsze fakty z życia rodziny Rudzkich. Zostały one wydrukowane w Biuletynie WzW nr 6/2006. Wiadomo z niego, że ojciec Hipolit został rozstrzelany w 1937 r., a w 1989 pośmiertnie zrehabilitowany. Matka w Polsce pracowała jako nauczycielka, a Michał po studiach jako inżynier.