PUBLIKACJE

W coraz bogatszej serii pn. Galicja i jej dziedzictwo, publikowanej przez Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, pokazał się tom 13: Lwów w latach 1918–1939 – pióra Andrzeja Bonusiaka (Rzeszów 2000). To jedno z najobszerniejszych opracowań (ponad 300 stron, wiele tabel, wykresów i planików) omawia rozwój urbanistyczny miasta oraz jego infrastrukturę, majątek, samorząd i instytucje, demografię i problematykę społeczno-zawodową. Jest to dzieło ważne, bo daje podstawowe informacje w wymienionych zakresach, stwarzając bazę dla wielu innych opracowań na różne tematy.
Główną atoli wartością pracy jest naukowe, na badaniach oparte uzasadnienie wielu faktów, obalających mity, lansowane przez niektórych uczonych, usiłujących za wszelką cenę przedstawić rozwój sytuacji narodowościowo-wyznaniowej Ziem Wschodnich w niekorzystnym dla Polski świetle. Autor potwierdza np. postępujący w latach międzywojennych proces polonizacji, a nie depolonizacji Lwowa, w którym Polacy i tak stanowili bezwzględną większość (wyznanie rzym.kat. 50,4%, język polski 63,5%), a odsetki te miały tendencję wzrastającą. I to pomimo iż Lwów stracił wiele polskiej młodzieży w czasie I wojny, a po tamtej wojnie wielu lwowian, głównie wysokiej klasy fachowców, przenosiło się do innych ośrodków, w których brak polskiej inteligencji uniemożliwiałby harmonijny rozwój całego państwa. Były to przede wszystkim Górny Śląsk, Poznań, Gdynia, COP, a nawet Warszawa i Wilno. Przybyszom stwarzano tam warunki materialne i rozwojowe o wiele lepsze niż we Lwowie, zasobnym w inteligencję, ale którego pozycja w skali państwowej musiała ulec degradacji, schodząc z roli stolicy kraju (Galicji) na pozycję jednej z sześciu metropolii i jednego z 17 miast wojewódzkich.
Książka A. Bonusiaka, mimo że jest pracą naukową, może być z powodzeniem czytana przez zwykłego czytelnika, zawiera bowiem mnóstwo ciekawych rzeczy, a nawet ciekawostek.