PUBLIKACJE

Przed rokiem (CL 1/99) donosiliśmy o książce poświęconej energetykom--lwowiakom na Śląsku. Ten sam autor, Władysław Wilgusiewicz wydał kolejną książkę pt. Energetycy kresowiacy na Śląsku (Katowice 1999), w której zamieścił następnych ponad 70 życiorysów inżynierów, pochodzących z ziem wschodnich (głównie z Małopolski Wschodniej i Wołynia, a również z centralnej i zachodniej Polski lub z dawnej Rosji, lecz we Lwowie wykształconych) – osiadłych po II wojnie na Śląsku. Autor interesuje się inżynierami elektroenergetyki oraz gospodarki cieplno-energetycznej, gazowniczej, ciepłowniczej i ekologii.
Pisze też o sobie i swojej rodzinie. Sam urodził się w 1924 r. we Lwowie, a jego rodzice pochodzili spod Kamionki Strumiłowej. Jego żona Stella z Małkiewiczów i jej rodzina wywodzą się z okolic Kopyczyniec i Husiatyna. Oboje Wilgusiewiczowie i ich dwie córki pracowali w energetyce, jedynie syn nie podtrzymał tradycji rodzinnej: jest historykiem i z zamiłowaniem organizuje wycieczki do Lwowa dla śląskiej młodzieży licealnej.
Warto wynotować z książki Wilgusiewicza kilka informacji o przedwojennej elektroenergetyce lwowskiej. Elektrownia we Lwowie została uruchomiona w 1908 r. i była największa na ziemiach wschodnich, a zarazem należała do grupy najstarszych i największych w Polsce. Jej moc początkowa wynosiła 8 MW (megawatów), w roku 1935 – 30 MW, a w 1939 r. wzrosła do 50 MW. Druga z kolei była elektrownia w Borysławiu – o mocy 11 MW. Swoje niewielkie elektrownie miały Stanisławów i Tarnopol (po 1,15 MW), rafineria w Drohobyczu, cukrownie w Chodorowie i Horodence, kopalnia soli w Kałuszu, tartak w Demni Wyżnej oraz PKP we Lwowie.
Książka do nabycia w Gliwicach.