PUBLIKACJE

Ukazał się wartościowy i praktyczny (a dla naszej redakcji wprost nieoceniony) leksykon Bitwy polskie, autorstwa Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera i Zdzisława Zalewskiego. W książce znalazło się ponad 500 bitew, stoczonych od średniowiecza po II wojnę światową na ziemiach polskich, a także poza nimi, lecz z udziałem formacji polskich (przykładem Monte Cassino). Leksykon uwzględnia 41 bitew, rozegranych na obszarze Małopolski Wschodniej od XVI do XX wieku. Pierwsza z nich to bitwa nad Dniestrem 4 X 1509, stoczona z wojskami hospodara mołdawskiego, który zaanektował Pokucie. Ostatnia: 22–27 lipca 1944, kiedy to jednostki AK przeprowadziły zaciekłe walki, szczególnie w północnych dzielnicach miasta, z broniącymi się we Lwowie wojskami niemieckimi, i opanowały miasto. Co stało się potem, gdy do wolnego Lwowa weszła krasna armia – pamiętamy.
W całej książce jeden szczegół dotknął nas: kończąc omówienie obrony Lwowa w 1918 r. autorzy napisali m.in., że legenda tej Obrony zapomniała o pogromie Żydów. Sprawę ową, jak zapewne Czytelnicy pamiętają, poruszyliśmy w CL S/98 (Wertując wydawnictwa) i CL 1/99 (Listy), konfrontując różne relacje z tych wydarzeń. Trzeba jeszcze raz zwrócić uwagę, że każda zawierucha wojenna mobilizuje męty, a wypadki nie mogą nie wymykać się spod kontroli, zwłaszcza że część Żydów zajęła stanowisko wrogie wobec Polaków. Nadto w tzw. pogromie lwowskim brały udział szumowiny różnych nacji i proweniencji (nie wyłączając Żydów – wcale nie tylko po stronie ofiar), a nawet liczby poszkodowanych historycy nie umieją uzgodnić. Po cóż więc mącić czymś tak niejasnym czysty obraz Obrony Lwowa i jej piękny opis w leksykonie?