PUBLIKACJE

Urodzaj na literaturę o tematyce turystyczno-krajoznawczej: Wydawnictwo Akademickie „Dialog” w Warszawie opublikowało (1997–98) 3 tomiki autorstwa Janusza Gudowskiego pt. Ukraińskie Beskidy Wschodnie (inaczej: Karpaty Wschodnie – patrz CL 3/97, słownik). Tomik pierwszy to Monografia krajoznawcza, dwa kolejne noszą tytuł Na beskidzkich szlakach, a obejmują: 1. Gorgany, Czarnohorę, Karpaty Marmaroskie*, Połoniny Hryniawskie, 2. Beskidy Pokuckie, Bieszczady Wschodnie, Świdowiec**, Połoninę Krasną**, Borżawę** oraz szlaki wodne (* z Karpat Marmaroskich jedynie ich część – Góry Czywczyńskie – leżą na obszarze naszego zainteresowania, inne wyróżnione** to obszar Zakarpacia).
Autor, Janusz Gudowski, jest pracownikiem naukowym Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych na Uniwersytecie Warszawskim, omawiana praca jest więc napisana przez naukowca (choć nie ma charakteru pracy naukowej). Jednak wielostronne kompetencje autora wyczuwa się w tych pracach, napisanych obiektywnie. Obiektywnie – to znaczy bez ulegania natrętnym, nie rzeczowym, propagandowym punktom widzenia niedawnych i części obecnych posiadaczy tamtej ziemi – punktom widzenia dość często przyjmowanym za swoje przez niektórych niezbyt zorientowanych naszych autorów.
A propos: całkiem niezrozumiała jest dla nas zacytowana na okładce jednego z tomików wypowiedź jakiegoś profesora Floriana Plita, który uważa że praca Gudowskiego stanowi swego rodzaju fenomen na polskim rynku publikacji dotyczących Ukrainy, gdzie przeważają nostalgiczne wspomnienia, a szczególną cechą tej pracy jest m.in. brak uprzedzeń i nadmiernych resentymentów. Jest to chyba absolutne materii pomieszanie, bo co mają wspomnienia i resentymenty do monografii i przewodnika turystycznego?
Warto by też zwrócić uwagę profesora, że omawiana publikacja dotyczy Karpat obecnie ukraińskich, bo w granicach państwa ukraińskiego, a nie Ukrainy, do której od Karpat jest jeszcze kawałek drogi. A może to u profesora grają jakieś resentymenty (tyle że odwrotne)?
W doskonałej pracy J. Gudowskiego zwrócilibyśmy tylko uwagę na parę błędów:
– nie „do Skola”, „w Skolu”, lecz do Skolego, w Skolem. To samo: nie „w Żabiu”, lecz w Żabiem. Nie „w Śniatyniu”, lecz w Śniatynie, bo jest Śniatyn (tak jak Husiatyn, Rohatyn, Stratyn), a nie „Śniatyń”,
– (na s.93) kościół farny w Drohobyczu pominięto w ustępie zabytki, a wymieniono w ust. pamiątki polskie. Kościół ten jest niewątpliwą pamiątką polską, ale przede wszystkim czołowym zabytkiem Drohobycza i jednym z cenniejszych zabytków Małopolski Wschodniej.
Niestety tomików Gudowskiego nie mieliśmy jeszcze, gdy pisaliśmy wschodniokarpackie hasła do naszego słownika geograficzno-historycznego w CL 3/97 – o ile byłoby nam łatwiej! Stwierdziliśmy jednak z satysfakcją, że nie ma rozbieżności merytorycznych między naszymi hasłami, z natury rzeczy uproszczonymi, a szerokimi omówieniami w pracy Gudowskiego.
Książki są do nabycia w księgarni PTTK przy ul. Jagiellońskiej w Krakowie.