PUBLIKACJE

Pierwsze słowa wypada poświęcić książce generalskiej. Profesor Marian Garlicki, lwowski chirurg, w młodych latach asystent w Szpitalu św. Zofii (róg Łyczakowskiej i Głowińskiego), a po wojnie profesor Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie i jej rektor, swoje wspomnienia zatytułował: Z medycyną od Lwowa do Warszawy (wyd. Polska Akademia Medycyny, W-wa 1996). Rzecz zaczyna się w Drohobyczu, gdzie Autor urodził się w 1908 r. – rodzice byli tam nauczycielami. Potem lata gimnazjalne – przerwane w l. 1918–20 wojną ukraińską i najazdem bolszewickim – w słynnym konwikcie jezuickim w Chyrowie, a dalej studia medyczne na UJK. Tu mnóstwo ciekawych szczegółów o znakomitych lwowskich profesorach i ich asystentach, ale także o balach i lokalach (nie samą nauką student żyje – pisze Profesor). Wreszcie pierwsza praca zawodowa przy prof. Adamie Grucy i – II wojna. Relacje Garlickiego z czasu obu okupacji i działalności lekarskiej w lwowskim AK zyskają na pewno znaczenie historycznego dokumentu. Powołanie do I Armii WP w 1944 r. i przeniesienie do Lublina kończą pierwszą, najbardziej interesującą dla nas część wspomnień późniejszego generała.