PUBLIKACJE

Z okazji kanonizacji św. Jana z Dukli ukazało się wiele publikacji na temat tego wydarzenia i osoby nowego Świętego. Najważniejszą z nich jest monografia, napisana przez ojców bernardynów Hieronima Eugeniusza Wyczawskiego (niestety niedawno zmarłego) i Wiesława Franciszka Murawca: „Święty Jan z Dukli” (wyd. Calvarianum, Kalwaria Zebrzydowska 1997). Właściwą biografię i charakterystykę duchowości Świętego poprzedza szerokie nakreślenie tła, na którym toczyły się koleje jego życia i droga do świętości. Terytorialnie dotyczy to więc lwowskiej archidiecezji łacińskiej, ale mowa również o dojrzewaniu na tym samym obszarze i w tych samych czasach warunków do unii z Rzymem po stronie ormian polskich (monofizyckich do owego czasu)  oraz Cerkwi prawosławnej.
Tłem bezpośrednim życia i działalności Jana jest oczywiście Lwów. Tekst uzupełnieją zdjęcia lwowskiego kościoła oo. Bernardynów, ołtarza z relikwiami ówczesnego błogosławionego, obrazów.
Autorzy omawiają na koniec historię kultu Jana i zestawiają szczególne miejsca tego kultu. Poza Lwowem jest to naturalnie Dukla, w której się urodził, a dziś przebywają jego doczesne szczątki – o Dukli więc w książce najwięcej. W Małopolsce Wschodniej specjalne oznaki kultu istniały przede wszystkim w znanych sanktuariach bernardyńskich w Sokalu i Krystynopolu, a dalej  w Derżowie k. Żydaczowa, Ostrowie k. Sokala, Rosochaczu k. Kołomyi i Wierzbowcu k. Trembowli.    (SSŁ)