PUBLIKACJE

Kolejny tom wydawnictw Biblioteki „Wołanie z Wołynia”, jaki nadszedł z Ostroga via Biały Dunajec, to tom poezji Brata Adriana Wacława Brzózki OFM pt. Sny utraconej ziemi (2007), na który złożyły się trzy wcześniej wydane tomiki: Ciche wyznanie (1995), Milczące cienie (1997) i Ziarno goryczy (1997).
Brat Adrian nie jest wołynianinem, pochodzi z Wielkopolski (ur. 1963), ale na Wołyniu – w Kowlu, w latach 1993–98 pracował. Widać te pięć lat odcisnęło się w jego duszy mocno – kraina, jej historia, ludzkie dramaty. Charakterystyczne są dedykacje wierszy: byli to więc najpierw najbliżsi bracia w pracy duszpasterskiej, co oczywiste, ale potem coraz bardziej osoby wybrane, ludzie, którzy stawali mu się przewodnikami: ks. Ludwik Kamilewski, Leon Popek, Krzysztof Kołtun. Zrozumienie tej ziemi ujawnia się od razu w tytule całego tomu – Sny utraconej ziemi, a potem w treści wierszy poświęconych wywiezionym, zamordowanym. I znowu w dedykacjach: Obrońcom Lwowa 1918 r., Żołnierzom AK...
Pozwalamy sobie zacytować wiersz Requiem:

OBROŃCOM LWOWA z 1918
Cisza otacza kamienne mogiły
w których spoczywają
Orlęta Lwowskie
Cisza błogosławiona nuci im
„Requiem” Mozarta
przeplatając homilią
przyniesioną przez wiatr
z łacińskiej katedry

Ich dusze
w białe szaty odziane
patrzą w twarz Boga
zapominając co było
Bo tam pamięci nie ma
ni łańcuchów niewoli
a każdą łzę otarł im
z pokrwawionych oczu
sam Bóg
Kowel, marzec 1995