PUBLIKACJE

Na tylnej stronie okładki tej książki napisano: Krótkofalarstwo przyczyniło się do rozwoju polskiej radiofonii i politechnizacji społeczeństwa, szczególnie w latach 20 i 30. ubiegłego wieku. Początki tego ruchu wiążą się nierozerwalnie ze Lwowem i Politechniką Lwowską. W książce opisano powstanie jednej z pierwszych organizacji krótkofalarstwa w Polsce oraz losy jej członków, wpisane w historię Polski międzywojennej...
Ta książka to Lwowski Klub Krótkofalowców. Zarys dziejów autorstwa Tomasza Ciepielowskiego oraz współpracującego z nim Georgija Czlijanca, zapewne Ormianina, ale zamieszkałego we Lwowie (Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 2008). O ważnej roli tego drugiego autora mówi dalszy ciąg cytatu z ostatniej strony okładki: ... dzięki najnowszym materiałom z lwowskiego archiwum NKWD udało się autorom pokazać okupacyjne losy wielu z członków lwowskiego klubu.
Autorzy wyjaśniają na wstępie, dlaczego właśnie Lwów był najsilniejszym ośrodkiem amatorskiego ruchu krótkofalowego w Polsce międzywojennej. Przede wszystkim Lwów był miastem akademickim z doskonałą Politechniką, z niej wywodziły się kadry specjalistów radia, tu dostępna była literatura fachowa. We Lwowie ulokowały swoje siedziby przedstawicielstwa wielkich firm elektrycznych i radiotechnicznych, m.in. Siemensa. Amatorski ruch krótkofalowy był tu intensywnie wspierany przez Wojsko Polskie, zainteresowane kształceniem kadr łącznościowców. Tu powstał pierwszy radioklub w Polsce międzywojennej. A wreszcie – Lwów był najbardziej zradiofonizowanym miastem w Polsce. W 1939 r. było tu zarejestrowanych 45 tysięcy abonentów radiowych.
LKK powstał w 1926 r., a jego pierwszym prezesem był Stanisław Komarnicki (3-krotnie), Adam de Lambert Ebenberger (dwukrotnie), Józef Osuchowski, Witold Korecki (6-krotnie!), Jan Ziembicki. Ten ostatni należał do najbardziej aktywnych członków Klubu.
LKK miał różne siedziby. Pierwsze zebrania odbywały się w koszarach Baonu Sanitarnego przy ul. Jabłonowskich. Potem kolejno przy ul. Chorążczyzny 5, pl. Mariackim 8, Zyblikiewicza 33.
W 1928 r. LKK założył własny organ prasowy pod nazwą „Krótkofalowiec Polski”, który stał się oficjalnym organem Polskiego Związku Krótkofalowców (w Warszawie wydano podobne pismo później). Roczna prenumerata wynosiła 7 zł.
LKK miał kilka oddziałów terenowych, a jednym z nich – bardzo aktywnym – była Sekcja Krótkofalowa przy Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie.