PUBLIKACJE

Dopiero po 12 latach od wydania zdarzyła się nam okazja zapoznania się z niezwykle ważną książką – Sylwetkami lwowskich historyków literatury, autorstwa Jerzego Starnawskiego (Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 1997). Jakie nazwiska! Wśród 22 omówionych uczonych wymieńmy kilku najbardziej znanych: Juliusz Klei­ner, Wilhelm Bruchnalski, Jan Kasprowicz, Jan Gwalbert Pawlikowski, Roman Pilat, Edward Porębowicz, Ludwik Bernacki, Stanisław Łempicki. Trudno też pominąć Aleksandra Brucknera, choć we Lwowie spędził zaledwie najmłodsze lata zawodowe, potem przeniósł się na uniwersytet berliński. Autor przedstawia drogi naukowe wszystkich profesorów, omawia osiągnięcia twórcze, spuściznę i dzieła życia, ale także kariery i człowiecze losy.
Swoją niezwykle ciekawą i ważną książkę rozpoczyna Starnawski od słów, które uznaliśmy jako warte zapamiętania. Pierwszy akapit wstępu do książki przedrukowujemy obok, w rubryce Przeczytane. Krótki ten urywek tekstu wyjaśnia, jaka była pozycja Lwowa w dziedzinie historii literatury. I jeszcze drugi fragment wstępu zasługuje na zacytowanie:
Znakomita polonistyka lwowska, w której zrodziła się tzw. lwowska szkoła filologiczna, owocująca do dziś na warsztacie wnuków i prawnuków naukowych tak ważnego kierunku badań, winna otrzymać monografię pełną. „Makietę”, bardzo zarysową, ograniczoną limitem stronic, ogłosiłem pt. „Zarys dziejów katedr historii literatury polskiej w Uniwersytecie Lwowskim” […]. Zdaję sobie sprawę z tego, że to nie dosyć. Temat zasługuje na opasły tom. By jednak taki tom powstał, konieczne jest gruntowne przebadanie archiwalnych materiałów we Lwowie, na co piszącemu te słowa w wieku lat siedemdziesięciu trzech sił już nie wystarczy. Zdecydowałem się przeto na tom o charakterze zbioru sylwetek uczonych nie tylko w dziedzinie historii literatury polskiej. Dlatego w tytule mowa jest o historykach literatury bez przymiotnika „polskiej”. […]