PUBLIKACJE

Ukazał się ogromny, niezwykle ważny i arcyciekawy tom: Wytrwać i przetrwać, jak Bóg daje, z podtytułem: Świadkowie Kościoła rzymskokatolickiego na Ukrainie sowieckiej 1917–1991 (Wydawnictwo „Unum”, Kraków 2010). Księga ta, wydana pod redakcją naukową ks. prof. Józefa Wołczańskiego, wpisuje się w Bibliotekę Historyczną Archiwum Metropolii Lwowskiej obrz. łac. w Krakowie, seria A: Źródła i materiały, pod redakcją ks. prof. J. Wołczańskiego, jako tom 11.
Autorami 14 artykułów w tomie są ks. J. Wołczański, o. Rafał Kiernicki (późniejszy biskup), Adolf Wisłowski i inni.
Najszerzej opracowanym tematem (bo kolejno w trzech artykułach różnych autorów) jest postać ks. bpa Jana Cieńskiego (1905–1992), proboszcza złoczowskiego, z którym związane wydarzenie było parokrotnie wspominane zarówno w naszym kwartalniku, jak i w innych pismach, tu jednak otrzymujemy szerokie i wielostronne omówienie.

Warto przypomnieć, że w republice ukraińskiej ZSRR nie było od II wojny żadnego biskupa, co w sposób istotny utrudniało względnie normalne działanie Kościoła, a w pewnych wypadkach wręcz je uniemożliwiało. Kontakty kościelne ze stroną polską (PRL) ani Rzymem nie były możliwe. Władze kościelne uznały konieczność częściowego bodaj rozwiązania problemu: zaaranżowano więc prywatny przyjazd ks. Jana do Krakowa (gdzie mieszkała jego najbliższa rodzina, ekspatriowana z Pieniak k. Brodów), a stąd w tajemnicy przewieziono go do Gniezna. Tam, z upoważnienia Papieża, ks. kardynał Wyszyński w pełnej konspiracji udzielił ks. Cieńskiemu sakry biskupiej. Sprawa została ujawniona dopiero po upadku komunizmu w ZSRR.
Dalszymi tematami w księdze są wspomnienia o. Rafała Kiernickiego, spisane na podstawie rozmów z nim. Był przez sowietów więziony i zesłany do łagrów, jednak po powrocie – mimo nieustannego prześladowania – pełnił funkcję proboszcza katedry lwowskiej, został biskupem.
Dalsze teksty to relacje i wspomnienia o księżach i siostrach represjonowanych i zsyłanych na Sybir, o działalności duszpasterskiej na Ukrainie i we Lwowie, a wreszcie wspomnienia Adolfa Wisłowskiego o ratowaniu kościoła św. Antoniego na Łyczakowie.