PUBLIKACJE

Nieżyjący już Zygmunt Kural, pochodzący z Korca znad przedwojennej granicy wschodniej, zebrał i przygotował materiał dotyczący ukochanego przez niego miasta. Obecnie ukazała się książka opracowana przez Lilianę Narkowicz pt. Korzec na Wołyniu, a tak pisze o niej K. Hanus („Gazeta Krakowska” z 5 VII ’11):
Życie i skandale w Korcu na Wołyniu. Żółte Wody, Korsuń, Piławice, Zbaraż, Zborów, Beresteczko. Recytujemy bezbłędnie, ale co – to nie do końca wiemy. Historia Kresów i jej znaczenie są zapomniane. Jak wyglądał świat twierdz broniących przed Tatarami? Jak to możliwe, że sąsiadem Polski była Turcja? Dlaczego Kozacy się buntowali? Kresy przybliżyć stara się w swojej książce „Korzec na Wołyniu” Liliana Narkowicz.
Dzieło powstało dzięki badaniom Zygmunta Kurala – malarza, rysownika, ale też społecznika i patrioty, który przez całe życie skrupulatnie zbierał materiały o rodzinnych Kresach.
Na przykładzie Korca, jednego z wołyńskich miast, dowiadujemy się, jak funkcjonowali ludzie na tych terenach. Czytamy o życiu gospodarczym, politycznym, ale też o nieobyczajnych aferach i towarzyskich skandalach. Najwięcej miejsca autorka poświęca koreckim Czartoryskim i prowadzonej przez nich fabryce ceramiki. Dowiemy się na przykład, jakie składniki należy z sobą połączyć, by powstała filiżanka i jak ozdobić obiadowy serwis. Poznamy postać księcia Józefa, który miał wielki talent do rozwijania przemysłu. I choć jego zawodowe życie było usłane pasmem sukcesów, rodzinne okazało się zupełną porażką (pasjonujący wątek niechlubnego romansu jego żony).
„Korzec na Wołyniu” to dzieje specyficznego miejsca – opowieść o walce z zapomnieniem. Lekturę książki umilają umieszczone w niej obrazy zatrzymane na fotografiach, pocztówkach i malunkach. Wreszcie „Korzec na Wołyniu” to historia o historii, która jednakże – aby się wypełniła – musi zostać opowiedziana. (DTS)