|
|
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Kontakt ul. Piłsudskiego 27, 31-111 Kraków cracovialeopolis@gmail.com ![]() |
PUBLIKACJEKsiazki i czasopisma omówione w naszych kwartalnikach Wszystkie | 2005 | 2004 | 2006 | 2007 | 2002 | 2003 | 2001 | 2000 | 1999 | 1998 | 1996 | 1997 | 1995 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017Sortuj alfabetycznie | Sortuj numerami
Kotłobułatowa Irina, Lwiwski skarbnicy – rzecz o lwowskich bankach do II wojny światowej[4/2005]
We Lwowie nabyliśmy niewielką książeczkę autorstwa Iriny Kotłobułatowej (w jęz. ukraińskim) pt. Lwiwski skarbnicy – rzecz o lwowskich bankach do II wojny światowej (wydawnictwo „Piramida”, 2002). Opracowanie jest rzeczowe i choć nazwa Polski tam nie pada, to jednak przez sam temat polskość przebija przez wszystkie strony książki, łącznie z ilustracjami. Co ważne, autorka dając spis banków z lat 1841–1939 szereguje je według ulic, zachowując ich polskie nazwy (jedynie zniekształcone przez przekład na ukraiński – np. Akademiczna, Batorija, a nazwy aktualne podaje w nawiasach).
Autorka omawia historię bankowości we Lwowie od przełomu XVI/XVII w. Padają nazwiska Kampianów, Syksta (od którego ul. Sykstuska), Alembeka, Korzeniowskiego, Siemiradzkiego, Groswajera, a także burmistrza Zimorowicza, arcybiskupów Twardowskiego (XVII w.), Zielińskiego – niestety brak wyjaśnienia ich polskości (określenia Ukraina, ukraiński też nie padają ani razu*). Zaszczytu wymienienia narodowości dostępują jedynie Ormianie, gdy mowa o ich bractwach we Lwowie i innych miastach: Brzeżanach, Horodence, Śniatynie, Stanisławowie, Tyśmienicy, Jazłowcu.
W XIX w. pojawiają się nazwiska Hausnerów (pisaliśmy o tym bankierskim rodzie w CL 1 i 3/99, 1/02) oraz szereg innych o niemieckim brzmieniu, co nie może dziwić, bo tak było w całej Polsce i nie tylko).
W książeczce omówiono i zilustrowano budynki bankowe, pokazano fotografie wybitnych działaczy gospodarczych (Stanisław Szczepanowski, Zdzisław Marchwicki. Maurycy Lazarus itd. – znowu nie podając narodowości). Na ilustracjach znajdujemy także podobizny pieniędzy używanych w ciągu wieków, zarówno monet, jak i papierowych (te drugie tylko polskie). Wśród monet zauważamy dwie najstarsze, określone jako denar ruski i grosik ruski (z lat 1333–1370), oba oczywiście z inicjałami Kazimierza Wielkiego (KPR – Kazimierz Poloniae Rex). Potem monety z kolejnymi królami polskimi, aż po Sobieskiego.
W spisie wykorzystanej przez autorkę literatury na 15 pozycji – 9 to tytuły polskie.
* Autorka jest zapewne Rosjanką.
Danuta Trylska-Siekańska (DTS)
Elżbieta Mokrzyska
|