PUBLIKACJE

Ksiazki i czasopisma omówione w naszych kwartalnikach

Rocznik Lwowski 2003, red. Janusz Wasylkowski

Nasz księgozbiór powiększył się ostatnio o dziewiąty już opasły tom – Rocznik Lwowski 2003 (wyd. Instytut Lwowski, War­szawa 2003). Jego redaktoem naczelnym jest zawsze Janusz Wasylkowski, a w skład Kolegium wchodzą Stanisław Czarnik, Andrzej Mierzejewski i Krzysztof Smolana.

IX tom zawiera prawie 350 stron i jak zwykle składa się z czterech działów: naukowego, literacko-wspomnieniowego, kulturalno-biograficznego i bibliograficznego. Za najbardziej interesujący uważamy oczywiście ten pierwszy, bo w jakimś stopniu zastępuje brakujące nam prawdziwie naukowe czasopismo, poświęcone przebogatej problematyce historii i kultury Ziem Wschodnich, od Wileńszczyzny po Pokucie (a może i z ziemiami ukrainnymi?). Takiego perio­dyku nasze ekspatrianckie środowiska dotychczas się nie dorobiły, stąd wiele ważnych tematów z rąk się nam wymknęło albo zostały przejęte przez strony o dość odmiennym od naszego punkcie widzenia. Chwała więc redaktorom RL, że dział Rozprawy, szkice i przyczynki prowadzą – na to wszystko zwracaliśmy już uwagę przy omawianiu „Rocznika Lwowskiego” w rubryce Jest co czytać w CL 4/2000. Chwała i za to, że pozyskują doskonałe grono autorów i przedstawiane przez nich artykuły.

Rocznik jest całkiem innego typu czasopismem niż miesięczniki czy kwartalniki. Z samej swojej natury pozbawiony jest całkowicie materiałów bieżących, informacyjnych. Jest też zazwyczaj – z racji swego charakteru – wydawnictwem pojemniejszym niż tamte. Tym samym może sobie pozwolić na publikację materiałów obszerniejszych, nie skrótowych. Dobrym przykładem może być nadesłana nam niedawno ze Lwowa przez Jerzego Smirnowa – z propozycją druku w „Cracovia–Leopolis” – praca o mozaikach J. Mehoffera z Katedry Ormiańskiej. Niestety rozmiary tego poważnego artykułu – 17 stron wydruku komputerowego (co z grubsza odpowiadałoby podobnej liczbie stron w CL) – całkowicie uniemożliwia zajęcie 1/4 objętości naszego kwartalnika (i tak ostatnio pogrubionego). Cóż było robić – zaproponowaliśmy autorowi oraz red. Wasylkowskiemu druk tego materiału w RL. Obaj panowie się zgodzili, z pożytkiem dla naszej nauki.

Wracając jednak do IX tomu „Rocznika Lwowskiego”, znajdujemy tam dużo ważnych materiałów. B. Lasocka prezentuje historyczną monografię fredrowskiej Beńkowej Wiszni; A. Mierzejewski i K. Smolana piszą o Zespole dziejów Lwowa, który istniał w Warszawie w latach 1995–2002; R. Nowacki omawia Archiwum Krajowe Akt Grodzkich i Ziemskich we Lwowie z lat 1879–1933. M. Olbromski pisze o 45-leciu Polskiego Teatru we Lwowie, a B. Rafalska o lwowskim Towarzystwie Sztuk Pięknych. Ewa Siemaszko przedstawiła tekst swego wystąpienia na uroczystości wręczenia nagrody im. Mackiewicza za księgę o ukraińskim ludobójstwie na Wołyniu. Wśród kilku wspomnień: J. Dziedzica o lwowskim dzieciństwie. I wiele innych.