|
|
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() Kontakt ul. Piłsudskiego 27, 31-111 Kraków cracovialeopolis@gmail.com ![]() |
SYLWETKIWszystkie 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2019 | 2022Sortuj alfabetycznie | Sortuj numerami Z BRONOWIC, PRZEZ OBRONĘ LWOWA, DO CHODOROWA[5/2000]
Kopię odręcznie napisanego życiorysu 25-letniego (urodzonego w następnym roku po WESELU swych rodziców) syna poety Lucjana Rydla otrzymaliśmy od jednego z Czytelników. Skontaktowaliśmy się również z synem autora (a wnukiem poety), zamieszkałym w Solcu Kujawskim (notka biograficzna autora po życiorysie). W tekście zachowaliśmy oryginalną pisownię. Curriculum vitae Urodziłem się dnia 8 listopada 1901 r. w Bronowicach Wielkich powiat Kraków. Rodzice: śp. Dr Lucjan Rydel literat i profesor Akademji Sztuk Pięknych i Jadwiga z Mikołajczyków. Szkołę powszechną ukończyłem w Toniach pod Krakowem; poczem zostałem przyjęty w roku 1911 do Gimnazjum III im. Sobieskiego w Krakowie. Od roku 1916–1918. jako uczeń VI, VII i VIII klasy gimn. uczęszczałem do oddziału przysposobienia wojskowego, będącego pod kierownictwem kpt. Turowskiego. W r. 1917 (lipiec, sierpień) ukończyłem dwumiesięczny kurs instruktorski i pełniłem obowiązki instruktora w wyżej wymienionym Oddziele. W pierwszych dniach listopada 1918 r. oddział nasz pod dowództwem kpt. Turowskiego został użyty do rozbrajania wojsk austryjackich i do służby wewnętrznej w garnizonie krakowskim. Rozkazem Komendy Miasta Krakowa zostałem mianowany sierżantem (z dniem 4 listopada 1918 r.). Na własną prośbę jako ochotnik zostałem wcielony dnia 6 listopada 1918 r. do oddziału marszowego 3 p.a.p. I bat. (d-ca por. Cybulski), jako kanonier. Po przebyciu grypy i zapalenia opłucnej wcielono mnie następnie do 3 baterji 3 p.a.p. z początkiem grudnia 1918 r. Oficerowie baterji: d-ca por. Łodziński, por. Epler, ppor. Walenty Wesołowski, ppor. Stefan Engel. Z baterją odszedłem na Śląsk Cieszyński, a z końcem grudnia 1918 r. na front ukraiński. W kampanji ukraińskiej brałem udział w bitwach pod Rawą Ruską (7 I 1919 r.), Żółkwią, Kulikowem i innych, następnie w obronie Lwowa na odcinkach: Kulparków (13 I 1919), Skniłów–Zimna Woda, Kozice, Domażyr. W maju 1919 r. otrzymałem urlop, w czasie którego złożyłem egzamin dojrzałości w dniu [brak daty dziennej] czerwca 1919 r., poczem powróciłem do baterji i brałem udział w bitwach 3 dywizji leg.: Kozowa-Denisów, Brzeżany, w odwrocie i w ofensywie po Zbrucz, Skała Satanów. Z końcem sierpnia 1919 r. dywizja została przeniesiona na front bolszewicki. We wrześniu 1919 r. z powodu złego stanu zdrowia odkomenderowany zostałem z 3 baterji z pozycji nad Dźwiną (Drują) do I dyonu 3 p.a.p. do Prowiantury i Kolumny Amunicyjnej (d-ca por. Sikora) w Brasławiu. Z końcem września 1919 r. odszedłem do szpitala w Wilnie, następnie w Łomży spowodu zapalenia płuc. Jako rekonwalescent odesłany zostałem w październiku 1919 r. do Baterji zapasowej 3 p.a.p. w Lublinie. Dnia 13 stycznia 1920 r. odroczono mi służbę wojskową celem kontynuowania studjów uniwersyteckich. W czasie mojej służby frontowej w 3 baterji przez 9 miesięcy pełniłem służbę telefonisty, obsługa dział, wywiadowcza. Po pięciu miesiącach studjów na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jag. zgłosiłem się ponownie jako ochotnik do służby wojskowej w dniu 24 lipca 1920. Odkomenderowany zostałem z Obozu Ochotn. Rembertów do Szkoły Podchorążych Artylerii Poznań-Sołacz 1 sierpnia 1920 r. na kurs oficerów rezerwy, przydzielony do Grupy III (d-ca por. szt. gen. Kadij) klasy VII (d-ca por. Woźniakowski, instruktor pchor. Węgrzyn). W Szkole Podchorążych Artylerii zostałem mianowany plutonowym w listopadzie 1920 r. Na swoją prośbę otrzymałem odroczenie służby wojskowej dla kontynuowania studjów uniwersyteckich w dniu 13 listopada 1920 r. Do rezerwy zostałem przeniesiony 26 X 1925 r. z zaliczeniem 17 miesięcy służby wojskowej. Studja rolnicze na Uniwersytecie Jagielońskim ukończyłem 1 kwietnia 1924 r., na podstawie złożenia trzech egzaminów promocyjnych i IV końcowego egzaminu otrzymałem dyplom inżyniera rolnictwa dnia 14 lipca 1926 r. Od kwietnia 1925 r. objąłem stałe stanowisko kontrolora Dóbr Tow. Akc. „Chodorów” dla przemysłu cukrowniczego w Chodorowie, gdzie stale zamieszkuję. Chodorów dnia 1 lipca 1926 r. Inż. Lucjan Rydel Syn autora życiorysu, inż. Jan Rydel, zamieszkały w Solcu Kujawskim, podał nam telefonicznie dalsze losy swego ojca: Inż Lucjan Rydel mieszkał do 1938 r. wraz z rodziną w Chodorowie – ostatnio był tam dyrektorem majątków należących do Cukrowni. Przed samą wojną objął posadę w Cukrowni Chybie (na Śląsku Cieszyńskim). Z wybuchem wojny znalazł się z rodziną we Lwowie, ale w 1940 r. przeszedł na stronę GG. W 1945 r. wrócił do Chybia, a od 1946 r. był dyrektorem liceum na Śląsku. Zmarł w 1957 r., pochowany na cmentarzu w Bronowicach Wielkich. |