SYLWETKI

Urodził się w 1899 r. w Lesku (woj. lwowskie), w rodzinie nauczycielskiej. Szkoły ukończył w Lesku i Sanoku. Po maturze wstąpił na wydział prawa Uniwersytetu Lwowskiego, jednak – po przerwie na służbę wojskową – podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Już jako wyróżniający się student został asystentem, a zaraz po studiach otrzymał stypendium na staż w Zurychu i Monachium. Tam zrobił doktorat, a po powrocie do kraju został docentem. W 1936 r. ukończył pracę habilitacyjną i w 1937 r. otrzymał nominację na profesora i kierownika katedry Teorii Maszyn Cieplnych.
W czasie pierwszej okupacji sowieckiej był nadal profesorem politechniki. Za okupacji niemieckiej pracował zrazu w Szkole Rzemieślniczej, a po uruchomieniu przez Niemców Staatliche Technische Fachkurse prowadził tam wykłady w swojej specjalności. Po powtórnym zajęciu Lwowa przez Sowietów został ponownie profesorem politechniki.
W 1946 r. wraz z innymi profesorami PL wyjechał do Gliwic i tam aktywnie uczestniczył w organizowaniu Politechniki Śląskiej. Początkowo kierował aż trzema katedrami – Teorii Maszyn Cieplnych w Gliwicach i Wrocławiu oraz Pomiarów Maszyn w Gliwicach.
Profesor Ochęduszko stworzył na politechnice w Gliwicach odrębny Wydział Energetyczny (później Mechaniczno-Energetyczny). Był jego pierwszym dziekanem, a w 1956 r. został rektorem PŚ. W 1961 r. powołano go na członka PAN.
Prof. S. Ochęduszko był doskonałym wykładowcą i dydaktykiem. Wielu jego wychowanków objęło wysokie stanowiska w polskiej energetyce, a dziewięciu zostało profesorami. Opublikował 70 oryginalnych prac naukowych, a za 3-tomowe monumentalne dzieło Teoria maszyn cieplnych otrzymał nagrodę państwową. Zmarł nagle w 1969 r.
W 1997 r. ustanowiono Medal im. Stanisława Ochęduszki (patrz „Lwów–Gliwice” w dziale Kultura-Nauka w tym numerze).
(skrót tekstu Jana Szarguta)