SYLWETKI

Mija 45 lat od śmierci świetnego pisarza i poety, stryjanina z urodzenia i miłośnika Lwowa. Napisał mnóstwo znakomitych książek dla młodzieży i dla dzieci, z niezapomnianym Koziołkiem Matołkiem na czele, a także Bezgrzeszne lata i Uśmiech Lwowa. Wedle jego powieści nakręcono już niezliczone filmy – niedawno oglądaliśmy w telewizji Awanturę o Basię. Kochał dzieci i młodzież, i wszystkich ludzi.
Ojciec Kornela Makuszyńskiego, Edward (1828–96), pochodził z samborskiego, a jego rodzina utraciła tam majątek, kiedy Edward zdezerterował z armii austriackiej i uciekł do powstania styczniowego. Po kilkuletniej popowstaniowej tułaczce osiadł w Stryju, gdzie – będąc (podobno) prawnikiem z wykształcenia, lecz bez możliwości otrzymania pracy w sądzie – założył biuro pisania podań. Tam w 1884 r. urodził się Kornel Makuszyński, a ojca stracił, gdy miał lat 12 i uczęszczał do stryjskiego gimnazjum. Po lekcjach prowadził ojcowskie biuro, by pomóc materialnie matce i siostrze. Może stąd właśnie ta miłość do dzieci?
Klasę III gimn. ukończył Kornel w Stryju, a IV i V w konwikcie jezuickim w Chyrowie, do którego został wysłany przy finansowej pomocy stryjskiego proboszcza, ks. Irzykowskiego. Ostatnie lata gimnazjalne i studia przypadły na Lwów. To są jednak czasy i sprawy dobrze znane z Bezgrzesznych lat i dość bogatej literatury o pisarzu.
W latach międzywojennych Makuszyński mieszkał i tworzył w Warszawie. Po II wojnie osiadł w Zakopanem i tam zmarł w 1953 r. Pochowano go na starym cmentarzu na Pęksowym Brzyzku, a jego mieszkanie w willi „Opolanka” zostało zamienione na muzeum.
Warto jeszcze wspomnieć, że drugą żoną Kornela Makuszyńskiego była Janina Gluzińska, wywodząca się ze znanej lwowskiej rodziny lekarskiej. (Red.)