SYLWETKI

W tym roku (w styczniu) mija 30. rocznica śmierci i (w listopadzie) 70. rocznica (!) urodzin aktora Zbigniewa Cybulskiego. Dla pokolenia lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych był legendą polskiego kina, naszym Jamesem Deanem. Zginął tragicznie, wskakując do pociągu na dworcu wrocławskim – położono tam niedawno tablicę pamiątkową.
Urodził się w Kniażach k. Śniatyna (wojew. stanisławowskie), w majątku rodzinnym. Pochodził z rodziny ziemiańskiej (matka z domu Jaruzelska – generał był jej dalekim kuzynem). Studia aktorskie ukończył w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, potem podjął pracę w teatrze gdańskim. Wraz z Bogumiłem Kobielą założył w 1955 r. niezapomniany teatr Bim-Bom, któremu sławę przyniosły znakomite, odważne programy w okresie, gdy rozpoczynała się dopiero przedpaździernikowa „odwilż”. Potem pracował w teatrach wrocławskich i TV, a przede wszystkim w filmie – zrealizował ponad 30 ról, z których najsławniejsza była w słynnym „Popiele i diamencie” Andrzeja Wajdy (1958 r.).
Zbyszek Cybulski w relacji tych, którzy go znali, był człowiekiem dobrym i uczciwym, wrażliwym i ambitnym. Miał szansę stać się aktorem wielkiego formatu, zmarnowały go jednak czasy, w których przyszło mu żyć.
A.Ch.