SYLWETKI

Bieżący rok przypomina nam postać wybitnego, krakowsko-lwowskiego profesora, lekarza-chirurga i generała Wojsk Polskich. Obchodzimy bowiem 145. rocznicę urodzin i 75. rocznicę śmierci Ludwika Rydygiera, urodzonego (jako Riediger) i wychowanego na Pomorzu pod zaborem pruskim, wykształconego na uniwersytetach niemieckich, a przy tym - od czasów szkolnych - niezłomnego polskiego patrioty.
Ludwik Rydygier prowadził pierwotnie praktykę lekarską w Chełmnie (miał prywatną klinikę), tam rozpoczął pracę naukową. W r. 1887 został powołany na katedrę chirurgii w Krakowie, tu przeprowadził budowę nowoczesnej (na owe czasy) kliniki przy ul. Kopernika 40. Był dziekanem Wydziału Lekarskiego.
Po 10 latach przyjął propozycję objęcia większej kliniki chirurgicznej we Lwowie (przy ul. Pijarów 4). Rozwijał ją i wyposażał w nowoczesną aparaturę (w r. 1911 otrzymał rad) do I wojny światowej. Po okupacji rosyjskiej Lwowa w 1915 r. objął ją ponownie w stanie dewastacji.
Proponowano mu przejście na Uniwersytet Karola w Pradze - odmówił. We Lwowie był dziekanem Wydziału Lekarskiego, potem rektorem Uniwersytetu. Zakupił majątek leśny koło Żółkwi.
Profesor Rydygier należał do wybitnych chirurgów swego czasu. Był świetnym operatorem, inicjatorem nowych metod, doskonałym organizatorem. Wychował wielu wspaniałych chirurgów, w tym profesorów. Cesarz Franciszek Józef podniósł go do stanu szlacheckiego, w odrodzonej Polsce został generałem. Zmarł we Lwowie, spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim. W Krakowie nazwano jego imieniem zbudowany w ostatnich latach wielki szpital (w Mistrzejowicach), podobnie w Bydgoszczy i w Częstochowie.
Na zakończenie warto dodać, że chirurgami i profesorami byli: syn Ludwika Rydygiera - Antoni (1880 -1966), który wyemigrował do Brazylii i osiadł w Kurytybie, oraz wnuk (syn Antoniego, ur. 1922), też Ludwik. Obecnie chirurgiem w czwartym pokoleniu jest prawnuk Ludwika I i syn Ludwika II - Ricardo Rydygiero (ur. 1956).
A.Ch.
Źródła:
Polski Słownik Biograficzny XXXIII/3
Gazeta Lekarska 6/95