SYLWETKI

Lwowianin z urodzenia, w ojczystym mieście spędził wczesną młodość do 19 roku życia. W 1939 r. zdał egzamin wstępny do Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego, ale los zrządził, że uczył się w różnych szkołach. Maturę zdał w polskiej szkole przy ul. Kordeckiego i rozpoczął studia na wydziale budownictwa lądowego Politechniki. Był wtedy bez rodziców – o ojcu, majorze lotnictwa, nic nie wiedział, matkę sowieci wywieźli na Sybir, wychowywali go dziadkowie.

W czasie okupacji niemieckiej został zaprzysiężony jako żołnierz AK Lwów-Śródmieście. Po ponownym wejściu sowietów był dwukrotnie przesłuchiwany przez NKWD. To zadecydowało o wyjeździe ze Lwowa – po kilku miesiącach wędrówek trafił do Wrocławia. Rozpoczął tam studia na architekturze, zarazem dorywczo zarabiał na życie. Po dyplomie pracował w różnych biurach projektowych.
Parokrotnie, jeszcze przed 1989 rokiem, udało mu się wyjechać do Lwowa, gdzie została najbliższa rodzina. Wtedy ugruntowała się w nim szczególna tęsknota i miłość do utraconego Miasta. Po przełomie natychmiast włączył się aktywnie do TMLiKPW, przez kilka kadencji był członkiem ZG oraz prezesem Klubu im. Orląt Lwowskich we Wrocławiu. Działał w dwóch kierunkach: praca z młodzieżą szkolną oraz wyjazdy do Lwowa i w różne strony Małopolski Wschodniej. Przyczynił się do nadania kilku szkołom imion Orląt Lwowskich, Z. Herberta, gen. Andersa, prof. A. Jahna; urządzał konkursy wiedzy o Lwowie, prowadził wycieczki, organizował pomoc charytatywną dla Polaków.
Szczególnym zainteresowaniem Marka Rogalskiego było dokumentowanie fotograficzne miast, zabytków, cmentarzy polskich, pisanie artykułów do czasopism, prelekcje z przezroczami w szkołach i w wielu miastach RP, zapraszany przez oddziały Towarzystwa.
Jednym z ważniejszych jego dzieł był projekt monumentalnego pomnika, zrealizowany w Mostach Wielkich (k. Żółkwi), dla upamiętnienia Polaków zamordowanych tam przez OUN-UPA.
Niewielu mieliśmy tak żarliwych działaczy, oddanych bez reszty pamięci utraconego Miasta i rodzinnej, polskiej Ziemi. Marek Rogalski zmarł we Wrocławiu, spoczął na cmentarzu parafialnym Świętej Rodziny. Będziemy Go pamiętać.
Na podstawie szerszego tekstu wspomnieniowego Czesława Filipowskiego, Wrocław