SYLWETKI

Znakomity malarz i rysownik, długoletni pedagog Akademii Sztuk Pięknych w Krako­wie. Do wybuchu II wojny uczeń IV Gimnazjum i Liceum we Lwowie, w czasie I okupacji sowieckiej uczeń Szkoły Przemysłowo-
-Artystycznej o przedwojennych tradycjach i gronie pedagogicznym. W czasie okupacji niemieckiej pracownik fizyczny na kolei. Równocześnie członek Narodowej Organizacji Wojskowej (wchodzącej w skład Armii Krajowej). Po ponow­nym zajęciu Lwowa przez wojska sowieckie uczestniczył w drukowaniu prasy podziemnej („Słowo Polskie”). Zdał maturę na tajnych kompletach.
W r. 1946, zmuszony wskutek przesunięcia granic Polski do ekspatriacji wraz z więk­szością ludności polskiej, osiedlił się z rodziną na Dolnym Śląsku. Wkrótce podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. J. Fedkowicza i Z. Radnickiego. Rysunek wieczorny studiował u prof. Z. Pronaszki i prof. W. Taranczewskiego. Bezpartyjny. Opinia PO PZPR: „politycznie wyrobiony średnio”.
Dyplom w r. 1953. Asystent u profesorów Fedkowicza, Krchy, Siweckiego, Siemianowicza, Jabłońskiego. Na rysunku wieczornym u Siwe­ckiego, rannym u W. Sawulaka. 1965 – adiunkt. Równolegle z pracą na ASP prowadził kursy organizowane przez „Oświatę” oraz Dom Kultury „Pod Baranami”.
Od 1981 kierownik Katedry Rysunku i Malar­stwa na Wydziale Malarstwa.
1988 – emerytura.
Opinia rektora prof. Jana Szancenbacha:
„– własny system dydaktyczny, mający nie tyle odniesienie w teoretycznych rozważaniach, ile w codziennej praktyce pracownianej; niezwykła sumienność i zaangażowanie
– bardzo skromny – ujawnia swoją osobistą twórczość częściej na wystawach krakow­skich niż ogólnopolskich
– twórczość interesująca, poważna, jeśli idzie o stawiane sobie wymagania, żywiołowa, jeśli idzie o temperament artystyczny, podbudowana wielkimi umiejętnościami war­sztatowymi
– sam dobrze rysuje, operuje szeroką, swobodną plamą kolorystyczną, budując szlachetne, wytrawne gamy zestawień.”
Człowiek o wspaniałym poczuciu humoru, życzliwy ludziom, bardzo lubiany i ceniony przez studentów i kolegów, miłośnik ptaków, drzew i całej przyrody, do końca życia tęskniący za swoim rodzinnym Lwowem i chętnie go wspominający.
Nadzwyczaj skromny, niemal niewystawiający swych znakomitych obrazów, bardzo rzadko i niechętnie je sprzedający, zawsze dążący do doskonałości, nigdy nie zadowolony do końca ze swoich dzieł. Malował przede wszystkim pejzaże, portrety (m.in. portret rektora AGH prof. Kleczkowskiego dla galerii AGH).
Wykazywał się ogromnym talentem i głęboką wiedzą o malarstwie, którą potrafił prze­kazywać studentom w sposób znakomity.
Ożenił się ze swoją koleżanką ze studiów, malarką Janiną z Leszczyńskich. Jego córka Anna ukończyła ASP w pracowni prof. Z. Maciejewskiego, syn Piotr jest profesorem iberystyki na UJ.
Kochany przez całą Rodzinę, zawsze pełen temperamentu i optymizmu, bardzo towa­rzyski. Chorobę, która skutkowała amputacją nogi, znosił z charakteryzującą Go przez całe życie pogodą ducha i zawsze wesołym usposobieniem.
Zmarł otoczony czułą, pełną poświęcenia opieką Córki i najbliższej Rodziny.
Byt moim kuzynem i serdecznym przyjacielem od najwcześniejszych lat po ostatnie chwile.