SYLWETKI

STEFAN WOJCIECH NOWOTYŃSKI

Urodził się w 1922 roku w Warszawie, był synem oficera Wojska Polskiego, co miało decydujący wpływ na jego patriotyczne wychowanie. Do czerwca 1939 r. Stefan ukończył szkołę podstawową i 4 klasy Gimnazjum im. K. Szajnochy we Lwowie, uzyskując tzw. „małą maturę”. Po wybuchu wojny zgłosił się jako ochotnik do służby zabezpieczenia zaplecza i w czasie oblężenia Lwowa przez wojska niemieckie służył jako amunicyjny w oddziale artyleryjskim bezpośredniej obrony miasta.

Ojciec przedostał się do Rumunii, a następnie do Francji pod rozkazy gen. Sikorskiego. Pozostała we Lwowie matka pracowała w szpitalu jako pielęgniarka.

Do roku 1941 uczęszczał do 8 klasy szkoły średniej, w latach 1941–1944 ukończył zaś jedyną dla Polaków Szkołę Techniczną we Lwowie, z dyplomem technika budowlanego. Został wówczas skierowany do pracy w Dyrekcji Kolei Wschodnich we Lwowie.

Już od roku 1941 zaangażował się w pracę konspiracyjną Armii Krajowej, składając żołnierską przysięgę na placówce Sułkow­szczyzna w pow. Mościska. Jako kolejarz mógł poruszać się po Generalnej Guberni i przewoził konspiracyjnie broń, lekarstwa i pieniądze dla Inspektoratu Lwowskiej Armii Krajowej. Brał też udział w zabezpieczaniu polskich wsi w rejonie Mościsk przed nacjonalistycznymi bandami UPA, a w czerwcu 1944 roku w akcji „Burza” we Lwowie.

W grudniu 1944 roku został aresztowany przez NKWD na podstawie donosu sąsiada Ukraińca. Znajomość języków niemieckiego i rosyjskiego pozwoliła mu przetrwać więzienie, gdyż władze więzienne wykorzystywały go jako tłumacza. Z więzienia został zwolniony z powodu gruźlicy. Przy pomocy kolegów kolejarzy przedostał się do Polski. Zaraz po wojnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Leśnictwa. W 1948 roku podjął studia na Wydziale Inżynierii Lądowej AGH w Krakowie.

W 1952 roku uzyskał dyplom mgr inżyniera budownictwa i został skierowany do pracy w PBM Nowa Huta. W latach 1953– –1987 pracował na budowach Nowej Huty w charakterze kierownika budowy i inspektora nadzoru. Ponieważ nie wyraził zgody na przynależność do PZPR, dalszy awans zawodowy nie był w tym czasie możliwy.

Za swoją sumienną pracę zawodową i społeczną został odznaczony licznymi medalami i odznakami.

W 2007 roku został wybrany prezesem Okręgu Światowego Związku Żołnierzy AK Lwów. Pomimo ciężkiej choroby uczestniczył aktywnie w życiu kombatanckim. Brał też czynny udział w działalności Krakowskiego Oddziału Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, zawsze pamiętając o dewizie Leopolis Semper Fidelis.

Za zasługi w walce o niepodległą Polskę został odznaczony przez Prezydenta L. Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim OOP, a także Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem AK, Medalem Wojska (Londyn), Odznaką Akcji „Burza”, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem II Obrony Lwowa, Odznaką i Patentem Weterana. Awansowany przez Ministra Obrony Narodowej na stopień kapitana.

Zmarł po ciężkiej chorobie we wrześniu 2012 r. Został pochowany w asyście wojskowej i pocztów sztandarowych Armii Krajowej. Urnę z prochami kapłan posypał ziemią przywiezioną z Cmentarza Orląt Lwowskich.