SYLWETKI

Anna Madej, LESŁAW HAWLING

LESŁAW HAWLING

(1925–2006)

Był współzałożycielem oraz długoletnim i wielce zasłużonym prezesem katowickiego oddziału Tow. Miłośników Lwowa i Kresów PW, a także wieloletnim członkiem Zarządu Głównego Towarzystwa. Zmarł 30 stycznia tego roku.

Urodził się we Lwowie w rodzinie o głębokich tradycjach patriotycznych. Ojciec, Zygmunt, był legionistą, uczestnikiem walk o niepodległość Ojczyzny w latach 1914–20. Do wybuchu II wojny Leszek ukończył prywatną szkołę powszechną Braci Szkolnych przy ul. Lelewela i jeszcze dwie klasy w XI Gimnazjum przy ul. Szymonowiczów. Podczas okupacji niemieckiej wraz ze starszym bratem Mieczysławem uczęszczał na ­taj­ne komplety, zakończone maturą. Jednocześnie obaj włączyli się w działalność konspiracyjną AK.

Po ponownym wkroczeniu wojsk sowieckich do Lwowa w 1944 r. pracował na budowie. W 1945 r. rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, a po ekspatriacji w 1946 r. kontynuował je na Politechnice Wrocławskiej. Po ukończeniu studiów w 1951 r. podjął pracę zawodową: w latach 1951–60 w Zjednoczeniu Przemysłu Metali Nieżelaznych, a od 1960 aż do emerytury w Biurze Projektów PMN „Bipromet”. Awansował od projektanta do kierownika Działu Budowlanego i kierownika Zespołu Rzeczoznawców. Brał udział w projektowaniu ważnych obiektów przemysłowych w kraju (Lubińskie Zagłębie Miedziowe) i za granicą (Indie).

Jako prezes Oddziału TMLiKPW nieprzerwanie od 1991 r. oraz jako członek ZG bardzo zasłużył się swoją działalnością na rzecz środowiska polskiego we Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Odznaczono Go za to Złotą Odznaką Towarzystwa i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Był wielkim miłośnikiem Miasta swego pochodzenia, stąd mocno angażował się w sprawy lwowskie – pomocą materialną dla Polaków, dla polskich szkół i przedszkoli, organizacją kolonii dla dzieci, ratowaniem grobów na lwowskich cmentarzach.

Pozostał wierny tradycji patriotycznej i swoim doświadczeniom konspiracyjnym. Z wielkim zaangażownaniem przewodził społeczności Kresowian w obchodach świąt państwowych i w mszach św. za dusze poległych i pomordowanych na Wschodzie. Ściśle współpracował ze środowiskiem Obszaru Lwowskiego i Kresów Wschodnich Światowego Związku Żołnierzy AK w Katowicach. Angażował się w fundowanie tablic pamiątkowych dokumentujących walkę i martyrologię Polaków na Kresach, a wcześ­niej na rzecz budowy pomnika Marszałka Piłsudskiego w Katowicach.

Działał w Stowarzyszeniu Architektów RP, a także w Stow. Inżynierów i Techników ­Hutnictwa. Przewodniczył Zespołowi ds. Ochrony Zabytków Hutniczych – ta działalność została wysoko oceniona, czego wyrazem były odznaczenia, aż po Odznakę Honorową NOT.

Śmierć Lesława Hawlinga stała się dla społeczności kresowej – nie tylko w Katowicach – wielką stratą. Żegnano Go z wielkim żalem, bo niezależnie od swych dokonań cieszył się sympatią jako człowiek koleżeński, życzliwy, niekonfliktowy, religijny. Pochowano Go na cmentarzu komunalnym, a mszę św. i ceremonie przy grobie odprawił ks. prof. Józef Krętosz, znany historyk Kościoła. Przybyły delegacje TMLiKPW z szeregu miast.

Był artystą: satysfakcję dawało Mu malowanie. Fascynowały Go krajobrazy morskie, należał do stowarzyszenia malarzy marynistów. Swymi obrazami obdarowywał przyjaciół.

Leszek był przede wszystkim porządnym człowiekiem, w starym, dobrym lwowskim stylu. Cześć Jego pamięci.

Opracowano na podstawie wspomnienia, nadesłanego przez Oddział TMLiKPW w Katowicach.