SYLWETKI

Kompozytor, dyrygent, pedagog i organizator życia muzycznego, urodził się w roku 1863 we Lwowie. Po ukończeniu gimnazjum w 1881 r. kształcił się w konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego w grze na fortepianie pod kierunkiem Karola Mikulego (ucznia Chopina). Równolegle studiował filozofię na Uniwersytecie Lwowskim. Studia kontynuował w Wiedniu, ucząc się kompozycji w tamtejszym konserwatorium, a następnie uzupełniał wykształcenie w Paryżu, studiując kontrapunkt i grę organową w słynnej szkole E. Gigouta. Korzystał ponadto ze wskazówek C. Saint Saensa w nauce kompozycji.

Po powrocie z zagranicy (1891) został profesorem konserwatorium GTM, ucząc gry na fortepianie i organach oraz przedmiotów teoretycznych. Uprawiał ponadto krytykę muzyczną, a swoje recenzje, polemiki i artykuły zamieszczał m.in. w redagowanych przez siebie „Wiadomościach Artystycznych” (w latach 1897–99). W r. 1899 został dyrektorem konserwatorium oraz dyrektorem artystycznym Towarzystwa, pozostając na tym stanowisku aż do śmierci.
Przez 30 lat (1899–1929) był centralną postacią życia muzycznego Lwowa. Jako dyrektor artystyczny GTM (po I wojnie – Polskiego TM) dyrygował jego orkiestrą i chórami, realizując zazwyczaj po raz pierwszy we Lwowie najwybitniejsze dzieła muzyki polskiej i światowej. Na pierwszy plan wybija się tu wprowadzenie na estradę koncertową wielkich dzieł oratoryjnych Bacha, Haydna, Berlioza, Nowowiejskiego. Przygotował wykonania koncertowe dzieł operowych m.in. Glucka i Wagnera.
Przez wiele lat prowadził działalność społeczno-organizacyjną. Był inicjatorem utworzenia Związku Muzyków Pedagogów i długoletnim jego przewodniczącym, a także prezesem Związku Zawodowego Muzyków. Był też współorganizatorem i przewodniczącym pierwszego walnego Zjazdu Muzyków w Polsce Odrodzonej. Zmarł we Lwowie w 1929 r. i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim.
Twórczość Mieczysława Sołtysa obejmuje muzykę dramatyczną (opera, dramat), oratoria, kantaty, niewielkie utwory chóralne, utwory orkiestrowe, kameralne, organowe, fortepianowe i pieśni. Centralne miejsce w dorobku zajmują opery: Rzeczpospolita Babińska, Panie Kochanku, Jezioro Dusza, Maria i dramat muzyczny Nieboska komedia. Wśród utworów orkiestrowych: Symfonia b-moll, poematy symfoniczne, Koncert fortepianowy c-moll. Ważną rolę w twórczości M. Sołtysa odgrywają również oratoria: Śluby Jana Kazimierza (1895), Królowa Korony Polskiej (1904). Na pograniczu oratorium i opery stoi misterium dramatyczne Ver sacrum o życiu św. Franciszka z Asyżu (1929).