SYLWETKI

W piętnastą rocznicę śmierci
Urodził się w roku 1918 we Lwowie (i w lwowskiej rodzinie), zmarł w 1987 r. w Rzymie. W 1936 r. podjął studia w Krakowie na ASP (w latach 1940–1942 w Kunstgewerbeschule), a po dyplomie w 1945 r. uczył przez kilka lat rysunku na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Od 1954 r. mieszkał i pracował w Zakopanem, gdzie w latach 1959–61 był dyrektorem Liceum Plastycznego (tzw. szkoły Kenara). Od 1962 do 1979 r. pracował w poznańskiej PWSSP, gdzie uzyskał tytuł profesora.
W latach wojny T. Brzozowski brał udział w przedstawieniach konspiracyjnego teatru Tadeusza Kantora w Krakowie. W jego biografii artystycznej odnajdziemy prace konserwatorskie, projekty tkanin, polichromie sakralne, projekty i realizacje scenograficzne. Był malarzem, rysownikiem, akwarelistą. Zainicjował wiele działań artystycznych, m.in. Salony Marcowe w Zakopanem, a w 1957 r. stał się jednym z założycieli reaktywowanej „Grupy Krakowskiej”. Żywo reagował na wydarzenia artystyczne, podejmował prace twórcze, ryzykując wielką przygodę w dziedzinach, które sam dla siebie odkrywał.
Malarstwo Brzozowskiego ewoluowało od niemal realistycznych portretów i martwych natur, poprzez surrealizującą deformację przestrzeni i formy, aż do wielkich realizacji malarskich, pełnych koloru, kontrastów, rozwiązań mistrzowskich pod względem technologicznym. To malarstwo o poetyce i wyrazie jedynym w swoim rodzaju, pełne swoistego i zaskakującego humoru, ale ocierające się o dramat i cierpienie – należy do największych zjawisk naszej sztuki. Obrazy i rysunki, pełne kunsztu i aluzji, rysunki podkolorowywane akwarelą – nieuchronnie zmierzały do samotniczego skupienia, do wielu ostatnich, rysowanych i malowanych niemal przed śmiercią szkiców i studiów religijnych.
Tadeusz Brzozowski to nie tylko malarstwo, scenografia, tkaniny, rysunki – to również charyzmatyczna praca nauczycielska i wspomnienie klimatu, jaki stwarzał – pełnego dobroci, przyjaźni i ciepła wobec ludzi, których spotykał.
Skrót biogramu wg książki St. Rodzińskiego Obrazy czasu, Lublin 2001